Hayaller hakkında konuşmak ve yazmak bana çok iyi geliyor. Henüz ulaşılmamış dahi olsa bir gün kavuşulacağına canı gönülden inanıyorum çünkü. Belki de insan arada bir güzel şeylere inanmak istiyordur. Gerçeklerden kaçmak değil de biraz hayalin gölgesinde dinlenmek ve soluklanmak istiyordur. Kim bilir belki de bir sebep arıyordur bugünü yaşamak için.
Bisiklet sürmeyi bilmiyorum. Biraz utanıyorum bu gerçekten ama fırsat bulamadığım için çok da üzerinde durmamaya çalışıyorum. Çocukken bir bisikletimiz vardı. Dört tekerlekli bir bisikletti, ilk ve son kez orada sürdüm.
Bisiklet süremiyor olmama rağmen bisikletlere ve sürmeyi başaranlara hayranım. Bisiklet çok güzel bir ulaşım aracı. Oldukça da sağlıklı. Hem maddi olarak da diğer ulaşım araçlarına göre daha ulaşılabilir. Tabii mevsimsel faktörlere bağlı olarak da kullanım zorluğu oluşturabiliyor. Ama ben onu bir hobi olarak görüyorum. Mesela güzel zaman geçirme aracı. Saatlerce olmasa da günün belli bir kısmında verimli bir aktivite olabilir.
Dengede kalmakta zorlanıyorum. İki teker bana çok zor geliyor. Bu yaşımda artık dört tekerlekli bisiklet süremeyeceğime göre, sadece sürenleri izlemekle yetiniyorum.
Aslında hayatımın bir kaç döneminde çevremdekiler bana öğretecek oldu ama devamlılık olmadığı için kalıcı bir öğrenme sağlayamadım. Hatta her öğrenmeye çalıştığımda vücudumun birçok yeri morardı. 😊
Buna rağmen tekrar öğrenmek istiyorum. Düşmekten korkmuyorum. Korkum hiç öğrenememek. Hatta bu konuda meşhur bir söz vardır ya; Tolstoy'un bisikleti. Çok yaşlı olmasına rağmen bisiklet sürmeyi öğrenmiş. Bizlerde bu sözü genellikle hiçbir şeye geç kalmamak anlamında kullanıyoruz. Her şeyin bir zamanı var.
Bisiklet sürmeyi öğrenirsem, uzak yerlere gideceğim. Daha çok trafik yoğunluğunun az oldu yerler için geçerli bu durum. Trafikte tehlikeli olabilir diye düşünüyorum. Ama eğer sürebilirsem, bisiklet yolunda ve büyük bir parkta olabilir. Uzun uzun sürmek istiyorum. Güzel çiçeklerle kaplı bir bahar akşamında mesela, gidebildiğim kadar gitmek istiyorum. Yeni yerler görme hevesimi bu şekilde yaşayabilirim. Bisiklet benim için güzel bir seyir aracı aynı zamanda.
Beyaz bir bisikletim olsun isterdim. Önünde sepeti olanlardan. Süslü bir bisiklet olurdu bu. Çeşitli aksesuarlarla donatırdım onu. Belki bir çiçekçiden bir kaç buket çiçek alırdım. Belki bir kedim olurdu ve onu da sepete atarak dolaşırdık.
Her yönden muhteşem bir şey olduğunu düşünüyorum. İmkânsız değil elbette, yalnızca dengeye ve hayalimdeki bisiklete ihtiyacım var. Düşmek mesele değil benim için, yeter ki öğrenmemde aracı olsun.